Kayıp Giden Yaprak

Yaprak misali oradan oraya savruluyorum.
Nereye gittiğimi bilmiyorum.
Hangi rüzgarla nereye eseceğimi kestiremiyorum.
Üşüyorum!
Rüzgarın her savuruşunda kırılıyorum,
Yavaş yavaş parçalanıyorum.
Kayboluyorum.
Güneş kavuruyor bedenimi.
O eski görüntümün yerini donuk sarılıklar alıyor.
Boğuklaşıyorum... Hissizleşiyorum...
Yok olduğumu hissediyorum.
Yavaş yavaş çatırdıyorum.
Bir esintiyle bölünüyorum.
Paramparça oluyorum.
Dört bir yana savruluyorum.
Her köşe başında, her sokakta,
Her yerde, herkeste benden bir parça ben!
Çaresizce paramparça olduğumu seyrediyorum.
Sonrası mı ?
Sonrasını bende bilmiyorum.
Belki bir esintiyle tekrar toplanıp varoluyorum,
Tabi buna varolmak denirse!
Artık o eski halime kavuşamıyorum,
O canlılığımı tekrar bulamıyorum.
Ben artık o eski yaprak olamıyorum.
Yeşeremiyorum!
Bir kül misali, binlerce taneciğe bölünüyorum.
Yok oluyorum!
Ben, o eski beni çok özlüyorum...

- Müslüm Göyce